Description

طبق تعاریف موجود در کشورهای پیشرفته و کشور ما (ایران)، عسل به شهد گل ها اطلاق می شود که زنبور عسل پس از تغذیه از گیاهان مختلف آن را ساخته باشد. حال اگر زنبوری به جای شهد گل ها از قند سفید یا شکر استفاده کند، فرآورده آن را نمی توان عسل طبیعی نامید.

زنبوران عسل دارای نیروی ذاتی هستند که گل های مفید را از غیر مفید تشخیص می دهند، آنها با علاقه فراوان سراغ تمام گیاهان طبی و گل های شفابخش می روند و عصاره این گل های قشنگ و مفید را گرفته و به بهترین شکل در اختیار ما قرار می دهند. این عسل کاملا طبیعی و سرشار از مواد غذایی و حیات بخش بوده و می تواند عمده نیازهای غذایی را برطرف کند، زیرا که تمام عناصر و املاح و ویتامین های را که گل فراهم می کند و زنبور می پروراند و آن را قابل جذب در خون می سازد را دارا می باشد.

به درستی معلوم نیست که یک کلنی زنبور عسل، برای ادامه زندگی در طول سال به چه مقدار عسل نیاز دارد. اما در عمل، از یک کلنی نسبتا خوب، سالانه حدود ۴۵ کیلوگرم عسل مازاد بر نیاز کلنی برای زنبوردار قابل برداشت است البته نه در میانگین شرایط ایران، زیرا میانگین تولید عسل شهد به ازای هر کندو در ایران حدود ۱۰ کیلوگرم یا کمتر است. به طور کلی توصیه می شود که در هر زمان از سال، ۷ تا ۹ کیلوگرم عسل درون کلنی و در اختیار زنبورها قرار داده شود.

بیشتر زنبورداران چند شان عسل را از پاییز برای تغذیه بهاره ذخیره می کنند و این آسان ترین راه غذا دادن به زنبورها است و عسل مرغوب ترین غذایی است که میتوان در اختیار زنبورها قرار داد.

در طول تابستان، زنبورها معمولاً شهد را از انواع گل‌های وحشی جمع‌آوری می‌کنند. عسل تابستانی سبک تر است و احتمال سفت شدن آن کمتر است. به گفته زنبورداران، مومی که از عسل تابستانی به دست می‌آورند رقیق‌تر است. از نظر طعم، کمی شیرین و در عین حال ملایم است. این نوع عسل برای شیرین کردن غلات یا چای ایده آل است.